اول از همه‌چیز لازمه بگم که من از این مدل آدمای امیدوار و خوشبینم.
مثل بقیه آدمای از این دست، همیشه فکر می‌کنم که کاری که دارم انجام میدم بهترین هست و قراره حسابی بترکونه. یعنی اینطوری بهش فکر می‌کنم.
از طرف دیگه، یکم (شایدم بیشتر از یکم) کمال‌گرا! هم هستم. واقعا دوست دارم همه کارارم بهترین باشن و وقتی به یه درجه خوب از نظر خودم برسن اونا رو عمومی می‌کنم.
در راستای اینکه همه‌چیز خوب پیش بره و به اون چیزی که اول کار فکر می‌کنیم نزدیک بشیم، می‌خوام اینجا یه پیشنهاد بدم.
قبل از عمومی کردن پروژه‌ای، فرض رو بر شکست اون بذارید.
خب طبیعتا کلی برنامه‌ریزی می‌کنید، روی طرح و ارائه‌ی اون کار می‌کنید و یک پروژه‌ای رو آماده‌ی عرضه می‌کنید.
به نظرم من بیاید فکر کنید که همه این کاری که تا الان انجام دادید، قراره شکست بخوره. یعنی منتشر نکرده و عمومی نشده فرض رو بر شکست خوردن بذارید.
حالا یه بار دیگه برید سراغ طرح و واسه‌ی خودتون سناریوهایی از شکست بنویسید.
مثلا اون رنگ این قسمت طرح هماهنگ نبود، پروژه شکست خورد!
نوشته‌ای که زیر عنوان نوشتیم، خیلی بد بود، پروژه شکست خورد!
محصول ما اگر این دو بخش اضافی رو داشت کامل می‌شد اما، پروژه شکست خورد!
و…
به این شکل یک سری سناریو داشته باشید و بهشون فکر کنید.
حالا دوباره برید سراغ پروژه و این موارد رو سعی کنید برطرف کنید. بازم مثل همین مرحله، وقتی دوباره آماده عرضه شد، بازم این کار رو انجام بدید.
با دو بار انجام دادن این کار فکر می‌کنم که بشه یه پروژه‌ی کامل‌تری رو معرفی کند و احتمال شکست خوردنش رو پایین اورد.
این یه نظره ولی میشه همون‌طوری پروژه رو عرضه کرد و فیدبک گرفت و بعد کار رو اصلاح کرد. ولی فکر می‌کنم اگر فرض بر شکست خوردن باشه بد نمیشه.
شما چطور فکر می‌کنید؟ خوشحال میشم نظرتون رو در این مورد بدونم.